Tijd te kort...

Ik kom tijd te kort! Stage zit er over 3 weken alweer op, over twee weken is de familie hier... en hoe ironisch, nu ik bijna wegga wil iedereen afspreken!!! Dat kan toch niet... heb nog maar een paar weken. Zo zit je hier met nog ruim 5 maanden voor de boeg en zo ben je alweer bijna thuis. Soms lijkt het net een droom, alsof ik elk moment wakker kan worden en dan weer in Amsterdam ben. Maar ik kijk even uit het raam, kijk om me heen en besef dat ik écht in Chili zit. Dat ik écht in ´mijn´ land ben. Ik voel me hier meer thuis dan ik ooit had kunnen bedenken, is eng en logisch tegelijk. Eng omdat ik me niet teveel thuis wil voelen (omdat ik dan weer terug wil) en logisch omdat ik Chileens bloed heb. Ik droom de laatste tijd steeds vaker over Amsterdam, zoals ik dat ook met Santiago had voordat ik wegging. Soms zijn het ook nachtmerries, dan droom ik dat ik nooit meer naar Chili ga ...vreemd...

Ik heb ontzettend veel geleerd tijdens mijn stage. De weken zijn echt omgevlogen. Naast de reguliere stage in het ziekenhuis ben ik ook meegeweest naar verzorgingstehuizen, heb in de praktijk van Victoria geholpen en ben ik bij de Universiteit betrokken geweest. Zo heb ik vorige week en les gegeven over Schisis. En gisteren ben ik meegeweest met de eerstejaars Logopediestudenten naar de ¨Fundación Gantz¨. Is een stichting (polikliniek/ziekenhuis, omdat ze er ook behandelen en operaties uitvoeren) die gratis kinderen met een spleet in de lip, kaak of gehemelte helpen. Bij de stichting werkt een heel team van professionals: logopedisten, psychologen, orthodontist, plastisch chirurg, KNO-arts, kaakchirurg etc. We hebben een rondleiding gehad door de stichting en hebben een teambijeenkomst bijgewoond waar ze een casus bespraken.

De arts Alfredo Gantz was de eerste arts in Chili die zich specialiseerde in deze kinderen. Vroeger werden deze kinderen niet geopereerd en werden ze weggestopt door hun familie. Nu is dat anders; deze kinderen kunnen m.b.v. operaties en behandelingen een normaal gezicht, normale stem etc. hebben. De stichting begon heel klein in een behandelkamer van de Clinica Alemana (samen met Clinica Las Condes de meest luxe kliniek van Chili). Later is dit uitgebreid naar een gebouw in Providencia en nu is het een heel ziekenhuis/polikliniek in Pudahuel. Victoria heeft jarenlang bij de Clinica Alemana gewerkt en heeft vanuit hier gewerkt voor de stichting.

Vanaf nu zal Chili voor mij meer zijn dan een oppervlakkig woord en de verhalen en foto´s van mijn familie. Ik heb Chili nu ervaren. Ik weet nu hoe Chilenen zijn, hoe de cultuur is, hoe het land eruit ziet en wie mijn familie is. Mensen vragen mij nu of ik me meer Nederlands, Chileens of Surinaams voel, eerlijk gezegd is het nu nóg ingewikkelder geworden. Want ik voel me hier heel erg thuis en heb straks zelf de dubbele nationaliteit. Ik ben zeker méér Chileens geworden, maar daardoor niet minder Nederlands :-)