Verhalen Noorden en Paaseiland te goed!

Lieve mensen,

Hierbij het laatste berichtje vanuit Chili met niet de beloofde verhalen uit het Noorden en Paaseiland, wat trouwens super was! Ik plaats wel alvast wat foto's en een video, maar de verhalen en de rest van de foto's houd ik nog te goed, misschien dat ik ze alsnog op de site zet of nog beter "Live" vertel als ik jullie zie. Ik wil iedereen die heeft gereageerd op deze site en mij persoonlijk heeft gemaild heel erg bedanken. Ik moet eerlijk bekennen: ik ben helemaal verliefd geworden op Chili, ondanks de Inefficiëntie, inpunctualiteit, soms rare gewoontes en bureaucratie (die je trouwens overal hebt). Ik wil niet weg!!! Ik voel me hier zo thuis...

Maar ja, in Nederland wacht er ook een "thuis" op me: Thijs, familie daar, huisdieren en natuurlijk vrienden! Wat ik het meeste zal missen is de familie hier en de stage. Ik heb zo ontzettend genoten van de weekendjes uit logeren bij familie, iedereen leren kennen en de gastvrijheid waarmee ik ben ontvangen al deze maanden. Ik zie mijn tantes, ooms, neefje en nichtje al kijken in Nederland als ik zaterdagmiddag met een koffer bij hun op de stoep sta. "Mag ik bij je komen logeren?". En deze stage heeft me helemaal enthousiast gemaakt over de richtingen Neurologie en Geriatrie binnen de Logopedie.

Ik heb veel geleerd over de Chileense cultuur, normen en waarden, over mijn familie en niet te vergeten mijn 'Chileens' is er erg op vooruit gegaan :-)
Morgen hebben we de laatste dag om op te ruimen, laatste familieleden gedag te zeggen per telefoon natuurlijk want om langs te gaan hebben we geen tijd meer... wat familieleden níet snappen en dus steeds bellen om te vragen wanneer we precies weggaan en of we nog langskomen, terwijl ik al 100 keer heb verteld dat we écht geen tijd hebben en donderdag weg zijn ... erg vermoeiend!
En ik denk dat ik zo langzamerhand knettergek word; alle spanning van de laatste stagedingen afronden, laatste dingen kopen, opruimen en andere onzin die gedaan moeten worden voor onze grote reis donderdag, is wel een heel georganiseer met z'n vijven reizen.

Ik loop al de hele dag rond met hoofdpijn. Ja, ik weet het, ik klink net als een oud zeikwijf, maar heb het echt gehad met het geregel van de laatste dingen en ik vind het best moeilijk zo 'opeens' weg te gaan na 6 maanden. Morgen is een "Mission Impossible", ik zal het programma doorgeven en dan begrijpen jullie misschien waarom ik denk dat ik morgen mijn eerste hartaanval krijg:
1. Appartement vóór 14:00 opruimen en schoonmaken.
2. Koffers (6!)inpakken vóór 14:00
3. 14:00 uit gaan eten met Carlos en co
4. Tussendoor tijd vinden om de laatste dingen (PISCO) te kopen, ik moet het modem terugbrengen en ik ben nog vergeten mijn cadeautjes aan Victoria te geven, moet dus ook morgen.
5. Laatste Pesos inwisselen voor Euro's
6. 's avonds naar Tito gaan, weet niet hoe, met 6 koffers, 5 dekens, lakens en handdoeken.

Kortom, ik ben blij als ik eenmaal 'rustig' in het vliegtuig zit!