USS

Als eerst een link van de Universidad San Sebastian (USS)waarop ik ook sta. Deze foto´s zijn genomen toen ik ging vertellen aan de 1e logopediestudenten over logopedie, het onderwijssysteem en de gezondheidszorg in Nederland. Rechts van mij staat mijn stagebegeleidster, Victoria Alvarez. Zien jullie trouwens op de foto dat ik hier in Chili dezelfde lengte heb als iedereen :-)

http://www.uss.cl/alumnos/noticias_detalle.php?s=20040708164902&c=20070410114532

Mijn lieve moeder gaat zorgen voor een vertaling van de tekst ernaast! Zaterdag bij mijn nicht Johanna almuerzo gegeten Zij woont vlakbij Tito en Margarita (haar ouders) met haar man Javier in een appartement. Was erg gezellig. `s avonds uit geweest met de kinderen van Victoria. Francesca en Paulo, en de vriend van Francesca, Rodrigo. We zijn naar een pub geweest waar Paulo mede-eigenaar van wil worden om hem te keuren. Was wel mooide pub, hierna naar een salsatent gegaan. Zondag bij Vicoria almuerzo gegeten. Haar familie was er ook. Was trouwens echt lekker weer. Ik snap het niet het is nu herfst maar nog steeds 25 tot 30 graden overdag. ´s avonds is het wel koud, zo´n 10 graden. Maandag voelde ik me ook niet lekker, waarschijnlijk daardoor. Ik stond goed op, maar onderweg kreeg ik last van hoofdpijn en misselijkheid. Dus ben ik weer naar huis gegaan, bijna de hele dag geslapen en voel me nu weer beter.

Heb nog geen kamer/appartement gevonden, maar Paulo kent iemand die bij een makelaarskantoor werkt dus wie weet... Stage gaat goed, is best heftig een ziekenhuis. De ziektebeelden die je ziet zijn soms best ernstig. Bijv. een jongen van 24 die een auto ongeluk heeft gehad en net uit een coma is gekomen, maar nauwelijks reageert op de aangeboden communicatie. Of de oma van 94 jaar die is opgenomen in het ziekenhuis wegens slikmoeilijkheden. Maar zo zijn er ook de ´leukere´ patiënten. De afasiepatiënt die supergemotiveerd is en i.p.v. 10, 30 keer de opgegeven oefening doet. Het is ontzettend leuk en je leert ontzettend veel. De twee dingen die ik het moeilijkst vind aan de stage zijn: het lezen van de handschriften van de artsen, verpleegsters etc. het Chileense handschrift is echt onleesbaar voor mij. Ik wist wel dat mijn moeder onleesbaar schreef :-) maar dat is dan in het Nederlands, dit is in het Spaans en met soms onbekende termen... verschrikkelijk!

En wat ik ook lastig vind is dat ik over het voorbereiden van behandelingen/onderzoeken etc. ruim twee keer zo lang doe omdat ik precies weet wat ik wil doen maar het dan ook naar het Spaans moet vertalen. Dus voor alles twee keer zoveel werk zeg maar. Maar het is de moeite waard! Het feit dat ik uit Nederland kom is meestal wel een leuk aanknopingspunt met patiënten. Ik ga dan ook 100% door voor Chileense (zoals jullie kunnen zien op de foto), is wel grappig. Mensen zijn echt verbaasd als ik zeg dat ik Nederlandse ben. "Wat spreek je goed Spaans" of "Waar heb je Spaans geleerd?" En ook in de metro en bus, nu hier dat nieuwe systeem is ingevoerd, vragen ze aan míj welke bus ze waar naartoe moeten nemen... Sorry geen flauw idee!