Politieke vluchtelingen
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
16 Mei 2007 | ,
Dear Dairy (op veler verzoek...),
Ik ben dochter en kleindochter van Chileense politieke vluchtelingen. Ik was benieuwd of ik dat hier in Chili zomaar kon zeggen en of ze daarnaar zouden vragen, ik bedoel wat doet een Chileen in vredesnaam in Nederland?!?! Maar niemand die zich afvraagt waarom ik een Chileense moeder heb en Nederlandse ben(ik denk dat iedereen het stiekem al weet). Ik merkte al snel dat ik wel gewoon kon zeggen hoe mijn familie in Nederland was beland. Iedereen reageert namelijk een beetje hetzelfde over de dictatuur. Bijna iedereen zegt als eerst dat ¨de dictatuur een zwarte bladzijde is in de geschiedenis van Chili¨ (standaard antwoord, neutraal en duidelijk). Ok tot hier ben ik het nog met ze eens.
Dan komt het gedeelte waarin ze mij duidelijk makelijk dat Pinokkio (you know who...) Chili op economisch gebied vooruit heeft geholpen en dat het land een enorme ontwikkeling heeft ondergaan tijdens de dictatuur. Ok, hier beginnen mijn bedenkingen. Ja ik heb ook gelezen dat ´dankzij´ Pinokkio er meer export was vanuit Chili, dat de lonen omhoog gingen en dat de infrastructuur erop vooruit ging, maar dat dit ´dankzij´ de dictatuur was geeft dit een nare bijsmaak.
Tot slot heb ik van verscheidene mensen, waaronder familie, te horen gekregen dat vluchtelingen het toch maar getroffen hebben in ontwikkelde landen te wonen en zichzelf te kunnen ontwikkelen en dat ze dus eigenlijk niet moeten klagen over de dictatuur omdat ze het niet hebben meegemaakt... NIET HEBBEN MEEGEMAAKT?!?!?! Echt, ik wist niet wat ik hoorde! Maar ik weet nu ook dat er redenen zijn waarom ze dit zeggen en denken.
1. De socialisten en communisten die ´achterbleven´ hadden het ontzettend moeilijk na de staatsgreep, het was de groep armste mensen, hadden slechte educatie en dus geen werk.
2. Tijdens de dictatuur schijnt er op tv een programma te zijn geweest van Chilenen die waren ´ontsnapt´ want dat is het volgens velen hier, het is geen vluchten je bent gewoon ontsnapt aan de hel. In dat programma zagen de mensen hier in Chili hoe goed Chilenen het in het buitenland hadden, voornamelijk Europa, ze verdienden meer geld, hadden beter onderwijs etc.
3. Na de dictatuur zijn heel veel Chilenen teruggekeerd met diploma´s die ze in het buitenland hadden gehaald, Chilenen in Chili hadden geen kans gehad om te studeren, maar degenen die waren gevlucht wel.
4. Veel Chilenen hebben geleden onder de dictatuur. Er was geen eten, geen geld, er was een avondklok, er werden mensen opgepakt, gemarteld en vermoord. Degenen die zijn gevlucht hebben dit minder lang en niet helemaal tot het eind meegemaakt, dus voor Chilenen hier in Chili is het alsof zij niet hebben geleden onder de dictatuur.
Als mensen dus zeggen dat vluchtelingen maar ´geluk´ hebben snap ik waar het vandaan komt, maar ik weet dat er net zoveel pijn is. Ik weet dat mijn familie levend Chili heeft kunnen verlaten en dus de dictatuur heeft ´overleeft´. Maar dat betekent niet dat er geen pijn is van de dictatuur. Een trauma dat je je hele leven meeneemt. Net zo min als dat ik me ooit zou kunnen voorstellen hoe het is in een dictatuur te leven kunnen Chilenen die niet zijn gevlucht zich nooit voorstellen hoe het is om je familie, vrienden, huis, je spullen en land achter te laten en naar een onbekend Europees land te gaan met als enige bezit een koffer van 20 kilo.
Liefs Nathalie (is dit dagboekachtig genoeg?)
p.s. 1
Ik heb nog geen internet want ik heb een Chileens paspoort nodig om het aan te sluiten, moet dus nog iemand vinden die zo gek is om dat voor mij te doen :-)
p.s. 2
Weight: altijd teveel!
Sigarettes: Geen een tot nu toe,
wel veel smog... telt dat ook?
Units of alcohol: ik drink met mate :-)
Ik ben dochter en kleindochter van Chileense politieke vluchtelingen. Ik was benieuwd of ik dat hier in Chili zomaar kon zeggen en of ze daarnaar zouden vragen, ik bedoel wat doet een Chileen in vredesnaam in Nederland?!?! Maar niemand die zich afvraagt waarom ik een Chileense moeder heb en Nederlandse ben(ik denk dat iedereen het stiekem al weet). Ik merkte al snel dat ik wel gewoon kon zeggen hoe mijn familie in Nederland was beland. Iedereen reageert namelijk een beetje hetzelfde over de dictatuur. Bijna iedereen zegt als eerst dat ¨de dictatuur een zwarte bladzijde is in de geschiedenis van Chili¨ (standaard antwoord, neutraal en duidelijk). Ok tot hier ben ik het nog met ze eens.
Dan komt het gedeelte waarin ze mij duidelijk makelijk dat Pinokkio (you know who...) Chili op economisch gebied vooruit heeft geholpen en dat het land een enorme ontwikkeling heeft ondergaan tijdens de dictatuur. Ok, hier beginnen mijn bedenkingen. Ja ik heb ook gelezen dat ´dankzij´ Pinokkio er meer export was vanuit Chili, dat de lonen omhoog gingen en dat de infrastructuur erop vooruit ging, maar dat dit ´dankzij´ de dictatuur was geeft dit een nare bijsmaak.
Tot slot heb ik van verscheidene mensen, waaronder familie, te horen gekregen dat vluchtelingen het toch maar getroffen hebben in ontwikkelde landen te wonen en zichzelf te kunnen ontwikkelen en dat ze dus eigenlijk niet moeten klagen over de dictatuur omdat ze het niet hebben meegemaakt... NIET HEBBEN MEEGEMAAKT?!?!?! Echt, ik wist niet wat ik hoorde! Maar ik weet nu ook dat er redenen zijn waarom ze dit zeggen en denken.
1. De socialisten en communisten die ´achterbleven´ hadden het ontzettend moeilijk na de staatsgreep, het was de groep armste mensen, hadden slechte educatie en dus geen werk.
2. Tijdens de dictatuur schijnt er op tv een programma te zijn geweest van Chilenen die waren ´ontsnapt´ want dat is het volgens velen hier, het is geen vluchten je bent gewoon ontsnapt aan de hel. In dat programma zagen de mensen hier in Chili hoe goed Chilenen het in het buitenland hadden, voornamelijk Europa, ze verdienden meer geld, hadden beter onderwijs etc.
3. Na de dictatuur zijn heel veel Chilenen teruggekeerd met diploma´s die ze in het buitenland hadden gehaald, Chilenen in Chili hadden geen kans gehad om te studeren, maar degenen die waren gevlucht wel.
4. Veel Chilenen hebben geleden onder de dictatuur. Er was geen eten, geen geld, er was een avondklok, er werden mensen opgepakt, gemarteld en vermoord. Degenen die zijn gevlucht hebben dit minder lang en niet helemaal tot het eind meegemaakt, dus voor Chilenen hier in Chili is het alsof zij niet hebben geleden onder de dictatuur.
Als mensen dus zeggen dat vluchtelingen maar ´geluk´ hebben snap ik waar het vandaan komt, maar ik weet dat er net zoveel pijn is. Ik weet dat mijn familie levend Chili heeft kunnen verlaten en dus de dictatuur heeft ´overleeft´. Maar dat betekent niet dat er geen pijn is van de dictatuur. Een trauma dat je je hele leven meeneemt. Net zo min als dat ik me ooit zou kunnen voorstellen hoe het is in een dictatuur te leven kunnen Chilenen die niet zijn gevlucht zich nooit voorstellen hoe het is om je familie, vrienden, huis, je spullen en land achter te laten en naar een onbekend Europees land te gaan met als enige bezit een koffer van 20 kilo.
Liefs Nathalie (is dit dagboekachtig genoeg?)
p.s. 1
Ik heb nog geen internet want ik heb een Chileens paspoort nodig om het aan te sluiten, moet dus nog iemand vinden die zo gek is om dat voor mij te doen :-)
p.s. 2
Weight: altijd teveel!
Sigarettes: Geen een tot nu toe,
wel veel smog... telt dat ook?
Units of alcohol: ik drink met mate :-)
-
16 Mei 2007 - 21:36
Cecilia:
Lieverd,
Ik ben zo trots op je! -
19 Mei 2007 - 10:00
Karin Skuric:
Lieve Nathalie
Wat een geweldig verslag en wat een objectieve kijk heb jij, zeg. Ik vind dat je erg veel uit jouw verblijf daar "haalt".
Je kunt natuurlijk gewoon je stage lopen en verder een beetje lol maken, maar bij jou zie ik een enorme verdieping - geweldig.
Het is maar goed dat geestelijke bagage niet meetelt bij een vliegreis anders zou jij bij de terugreis een niet te financieren overbagage hebben.
Het ga je goed meisje en je moeder is terecht trots op je.
Dikke dikke kus Karin en rest van de familie -
22 Mei 2007 - 15:42
Ingo&Rosita:
Nathalie,
'k Las na mijn reactie van 21 mei even nog dit bericht...ben het helemaal met je eens en herken de 'gevoelens' van beide kanten. Het komt veel overeen met onze 'Militaire Periode': Ook vele Surinamers zijn 'politieke vluchtelingen' geweest in die periode. Het doet echt heel pijn je land op stel en sprong te moeten verlaten om jou leven en dat van je familie veilig te stellen. Nu de democratie hersteld is, spelen er nog steeds allerlei gevoelens en bestaan er nog steeds diverse meningen over degenen die 'ervoor gekozen hebben' naar elders (Nederland) te vertrekken en 'diegenen die GENOODZAAKT waren' uit ons land te vertrekken. Feit is dat zowel degenen die zijn 'achtergebleven', als degenen die zijn 'vertrokken' elk hun eigen pijn en smart hebben moeten verwerken. Niet te vergeten de trauma's. Dat verdwijnt nooit. Men kan nimmer van 'geluk' spreken wanneer men noodgedwongen 'vrijheid c.q. veiligheid' zoekt in een vreemd land met andere taal, andere cultuur, geen onderkomen en dergelijke. Dat is 'de weg inslaan naar het onbekende en onzekere', dat is lijden!
Over heel de wereld wordt de mens tot heden ten dage dagelijks blootgesteld aan vele vormen van lijden. Door politiek (dictatuur, oorlog), slavernij, racisme e.d. Totale onderdrukking. Situaties die de mens als burger van een land (vaker) niet in de hand heeft. Van 'geluk' kan men hier ook niet spreken!
GELUK is - ondanks alle pijn en smart - blij te zijn voor elkaar dat men de ellende (heeft) overleeft(d) en dat men in staat is verder te leven in gezondheid, liefde, vrede en wijsheid.
-
12 Juni 2007 - 23:25
Hanneke Van Ginkel:
Dag Nathalie,
Hier een bericht van een volslagen vreemde voor jou. Ik heb je verhaal gelezen (kwam erop toen ik zocht naar 'Chileense vluchtelingen in Nederland' via google): treffend en herkenbaar. Ik ben zelf getrouwd met een Chileense man, die niet gevlucht is maar zijn vrienden wel (in 1986), en via hen heb ik hem leren kennen - in Chili zelf tijdens mijn studie-onderzoek in 1994 (ging over lagere schoolboeken geschiedenis, ik wilde weten in hoeverre het gedachtengoed van de dictatuur daar in doorgedrongen was). Ik ben zelf dan wel geen Chileense, maar herken veel in je verhaal van alles wat ik tot nu toe gezien en gehoord heb, van mijn eigen man, mijn Chileense vrienden hier, en ook van hun zoon (die net zo oud is als jij). En over de Chileense bureaucratie! En hoe je die soms kunt omzeilen als je een 'pituto' hebt die wat voor je kan regelen, want dan gaan ineens alle deuren voor je open. Heel veel succes met je stage en ik wens je toe dat het je innerlijk verrijkt! En misschien vallen puzzelstukjes ook wel op zijn plaats? Groeten van Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
