Gezondheidszorg in Chili

De gezondheidszorg is net als het onderwijs verdeeld in de private en publieke sector. Iedereen die werkt betaald 7% van zijn/haar salaris aan de zorgverzekering.

FONASA (Fondo Nacional de Salud) regelt de publieke zorgverzekeringen. De staat financieërt deze instelling, betaalt van de 7%. Mensen die bij Fonasa verzekerd zijn betalen maar een bepaald gedeelte of helemaal niets van hun ziektekosten. Mensen met geld hier zeggen dan ook dat mensen die geen geld hebben het zo slecht nog niet hebben, maar...ik weet zeker dat als die ´arme´ mensen het zich konden veroorloven dolgraag meer zouden betalen voor betere zorg. Wij betalen in Nederland ook een belachelijk hoog bedrag, maar iedereen krijgt tenminste wel redelijke zorg.

ISAPRES (Instituciones de salud Previsional) regelt de private zorgverzekeringen.
Je bent in principe ´vrij´ om te kiezen bij welke je je verzekert, maar... de publieke gezondheidszorg schijnt zo slecht te zijn dat iedereen die het kan betalen zich laat verzekeren bij ISAPRES. En iedereen die zich dat niet kan veroorloven... tja de keuze is inderdaad vrij!

Ik heb wat dat betreft nog geen goed beeld van de gezondheidszorg hier in Chili, ik woon en werk in Las Condes, een (rijke) buitenwijk van Santiago. Het ziekenhuis van de Chileense Luchtmacht FACH is een particuliere kliniek, het ziekenhuis is als elk ander ziekenhuis in Nederland, dus voor mij is er niets bijzonders aan, maar dat is het wel. Niet iedereen kan daar worden behandeld. Dat staat dus nog op mijn lijstje van bezienswaardigheden, een publiek ziekenhuis bezoeken. Maar mensen hier raden het me niet aan, je schijnt er zieker vandaan te komen dan dat je erin gaat. We zullen zien...

Wat logopedie betreft; de opleiding bestaat nog niet zo lang, er is in de jaren ´70 een begin gemaakt aan de ontwikkeling van de opleiding. Deze ontwikkeling heeft tijdens de dictatuur grotendeels stilgelegen en is dus pas eind jaren ´80 weer op gang gekomen. Hierdoor is Logopedie als vak, vergeleken Nederland, nog vrij onbekend. Mensen gaan wel naar een logopedist dat is wel gebruikelijk, maar het is nog niet specifiek genoeg, bijv. in het ziekenhuis hebben we maar drie classificaties voor de patiënten die we kunnen gebruiken: Stoornis in de taal en/of spraak en/of eten/drinken.

Terwijl er ook problemen kunnen zijn in de ademhaling, gehoor, stem en afasie wordt niet eens specifiek genoemd, terwijl dat heel vaak voorkomt. Er is dus nog meer ontwikkeling nodig, maar ze hebben hier ook weer andere methodes en onderzoeken. Hier gebruiken ze veel informatie uit Amerika en wij(in NL) gebruiken meer uit Europa. Dat is wel interessant als aanvulling op elkaar. Wat ook een leuk feit is is dat een logopedist hier meer verdient dan in Nederland! In Nederland telt je ervaring mee voor je salaris indicatie, hier verdient een beginnende logopedist, omgerekend, tussen de 2500 en 3000 euro!

De verklaring hiervoor is volgens mij dat ze meer betalen omdat er een tekort aan logopedisten is en omdat ze het beroep meer waarderen, hier ben je bijna een dokter, het is hier dan ook een universitaire studie. Ik vind het leuk om te zien dat ze het beroep hier meer waarderen, hier zou Nederland wat van kunnen leren.(nee niet per se voor de salarissen, alhoewel dat niet mis is natuurlijk). In Nederland verdient een logopedist van de beroepsgroep Paramedici het minst en hier het meest, ondanks dat het een derdewereld land is!