Werken in Chili

Werken in Chili

Woensdag 29 Juli m´n eerste werkavond gehad. Ik werk ´s avonds van 18:45 tot 03:00. Nou, ik dacht dat Meindersgroep Uitzendbureau onduidelijk was met instructies. Ik kreeg een pen, papier en werd het café ingestuurd ´ga de bestelling maar opnemen`. Oh…ok… ja dat zal ik maar gaan doen dan. Terwijl ik naar de tafel liep van de klanten dacht ik `moet ik niet eerst even de kaart doornemen, weten waar ik wat moet opschrijven op papier, krijg ik geen rondleiding voor het café etc. Nee dus. Voor Chilenen is het effectiever om iemand aan te nemen en maar meteen te laten werken, want tijd is ook geld in Chili. Ik denk `dit is niet efficiënt want nu moet ik alles 100.000 x vragen en dat kost nóg meer tijd en dus meer geld…` ´als je me nou om 18:00 had laten komen en me een beetje had ingewerkt….` Tja, cultuur-/ mentaliteitsverschillen….
Werd dus gelijk in het diepe gegooid, maar zijn leuke mensen en heb echt superstoer´uniform´. Je kon kiezen tussen een T-shirt en een vest, heb een T-shirt want die kan je ook nog in de zomer aan ;-) Op het shirt staan foto´s achterop van… Salvador Allende, Che Guevara, Victor Jara en een mijnwerker die volgens mij symbool stond tijdens de campagne van Allende. Op de achterste muur van de bar staan tekeningen van Victor Jara en Violeta Parra. De eigenaren zijn twee Chilenen die ook politieke vluchtelingen zijn geweest, zij zijn naar Colombia gevlucht en daar gebleven tijdens de dictatuur. Verder heb ik een schort aan en verder kan ik komen met wat ik wil. Zolang het niets opvallends is, wel relaxed gewoon spijkerbroek en gympen.

Donderdag 30 Juli uitgeslapen, was namelijk erg laat thuis. Ik ga lopend naar m´n werk, maar terug met taxi want die buurt is na 03:00 niet geschikt om te lopen. M´n collega´s hebben een ´vaste´ taxichauffeur die hen ophaalt dus ben ik meegegaan en hebben ze mij eerst thuisgebracht.
Vrijdag 31 Juli eerst vroeg naar het gemeentehuis gegaan want… we (lees: Francisco) hadden een boete gekregen de dag dat we het feestje hadden wegens geluidsoverlast en die dag moest hij naar de … rechter weet niet hoe je dat in het Nederlands noemt want had er nog nooit van gehoord om te weten hoe hoog de boete was en daar kon hij zich ´verdedigen´ als het ware. 3e wereldland, maar wel gave regels omtrent boetes. Ik snapte er helemaal niks van, als ik een boete krijg dan krijg ik die gewoon en moet ik die binnen 30 dagen betalen… als ik het er niet mee eens ben moet ik een brief schrijven en weet ik veel wat nog meer. In Chili niet! Hier gaan ze er vanuit dat je het niet eens bent met de boete dus kan je naar de rechter gaan en proberen de boete te verlagen door uit te leggen waarom je die boete hebt gekregen. Nou, het was zeker de moeite waard de boete was eigenlijk 120.000 pesos zo´n 152 euro en uiteindelijk heeft de rechter hem verlaagd naar 30.000 pesos 38 euro. Francisco was maar kort binnen de rechter vroeg waarom er geluidsoverlast was en toen legde hij het uit, dat er een housewarming was en dat er nog geen meubels waren en dat geluid dus extra hard klonk en het enige dat de rechter toen zei was dat hij er rekening mee moet houden met dat hij in een appartement woont en dat er altijd mensen zijn die kunnen klagen. Eind goed al goed, je bent misschien 3 uur kwijt, we waren niet de enige die boetes hadden natuurlijk…maar je bespaart wel geld als je gaat. Ik weet trouwens niet wat er gebeurt als je niet gaat.
Daarna zijn we naar de markt gegaan om groente en fruit te kopen.

Zaterdag 1 Augustus zijn we bij Carlos, vader Francisco, gaan eten, ze gingen het huis ´dopen´ en opa en oma waren 52 of 53 jaar getrouwd. Was erg gezellig, tia Rossy, vriendin Carlos was er ook en ik vertelde haar dat ik werk had gevonden in een restaurant maar nog wel verder bezig was met werk zoeken. En toen zei zij:`ik zoek nog iemand` Heel snel dacht ik na over wat ze ook alweer deed… oh ja iets met wasmiddelen… ´Ja, voor wat voor werk´ ´verkoopster/promotor´ ´Ok, ja lijkt me prima´ ´Kan je vrijdag beginnen?´ In m´n enthousiasme heb ik gezegd dat ik a.s. vrijdag (gisteren) kon beginnen, maar was vergeten dat ik al had afgesproken dat ik naar Villa Alemana zou gaan dat weekend, dus Tia Lilian afbellen en afgesproken voor dinsdag 11 Augustus. Maar goed dus met Tia Rossy afgesproken dat ik dinsdag 4 augustus bij het kantoor langs zou gaan om me in te schrijven en dan zou ik vrijdag kunnen beginnen.

Zondag 2 augustus weer gewerkt in restaurant, het is geen echt restaurant het is een ´Arte-bar´. Geleerd dat beleefd zijn minder belangrijk is dan klanten snel helpen, ik heb moest juist altijd groeten bij binnenkomst en als mensen weggaan, maar hier is het belangrijker dat de tafels snel worden opgeruimd en ik moet ook niet te lang met klanten kletsen, ik moest altijd tijd maken voor klanten in de horeca.
Oh en in het Spaans is Wodka Vodka en hier hebben ze wel tijd om te eten en te drinken. In tegenstelling tot mijn ervaring in de horeca in Nederlands had je mazzel als eten en drinken geregeld was, maar hier is altijd tijd om te eten en de drinken tussendoor.
Maandag 3 augustus uitgeslapen en boodschappen gedaan.
Dinsdag 4 augustus naar tia Rossy gegaan me ingeschreven ze werkt bij Unilever, afdeling wasmiddelen ze is supervisor van de promotors en moet o.a. elke dag rapport uitbrengen over de promotors en inventaris maken van de aantallen in de winkels en kijken of de aanbiedingen op de juiste plek staan in juiste aantal etc.
Woensdag 5 augustus weer naar tia Rossy gegaan, nu om wasmiddel samples op te halen die ik moet uitdelen in de winkel, ik sta bij de wasmiddelen in een supermarkt en kan dan de samples uitdelen aan mensen die ´de concurrentiemiddelen´ meenemen. Kan de samples natuurlijk ook zelf gebruiken zei ´tia´ dus Gratisch wasmiddel :) maar nog geen wasmachine hahahaha.
´s avonds weer gewerkt, gaat steeds beter en fooi is ook goed, verdient redelijk voor Chileense begrippen. Krijg cash betaald elke keer dus dat is net als met oppassen onderweg naar huis al bedenken wat je met het geld gaat doen, heerlijk.
Ik wou een bankrekening openen omdat ik elke keer als ik geld pin 2,50 euro betaal en na een jaar wordt dat een dure grap, maar nu krijg ik dus hier cash betaald en voor het promotiewerk krijg ik aan het eind van de maand en cheque die ik kan innen, dus nu heb ik alles cash en nog geen rekening nodig, misschien dat ik dat later wel doe als ik heeeeeeeeel veeeeeeel geld heb (sure…) dan kan ik dat daarop storten.

Donderdag 6 uitgeslapen, vrijdag 7 augustus gewerkt in Jumbo bij wasmiddelen en was stuk minder erg dan ik me had voorgesteld, de winkel zit in een mall. Ik werk van 10:30 – 14:00 en dan van 16:00 – 20:00. Ik snap het nog niet helemaal want dan werk ik dus geen 8 uur in totaal per dag maar dat zijn de tijden. Gister was ik in de mall gebleven en heb daar wat gegeten en ge-windowshopt. Maar misschien dat ik volgende keer tussendoor naar huis ga want ik woon 30 min. Van de mall dus dan kan ik en uurtje thuis zitten. Want het is wel gevaarlijk in een mall werken, cash uitbetaald krijgen en 2 uur pauze hebben per dag…
Ik werk dus nu in totaal 5 dagen, ben dinsdag en donderdag vrij en hoef niet vóór 08:30 op te staan :)
Ik ben er trouwens achter gekomen dat er nog een reden kan zijn waarom ik niet wordt gebeld voor werk: jaloezie. Kennelijk voelen mensen zich ´bedreigd´ door mijn cv en doen ze hem weg of negeren ze hem. Het is absoluut niet zo dat ik zo´n geweldig cv heb, maar het verschil met een Chileens cv is is dat ik werk vanaf m´n 16e, zoals alle Nederlanders, en dat ik 3 talen vloeiend spreek. Tia Rossy heeft dit persoonlijk meegemaakt met mijn cv en twee verschillende mensen hebben mij gezegd dat ik reageer op baantjes waar ik ´te goed´ voor ben en dat mensen dus bang zijn dat ze gepasseerd worden door mij in het bedrijf. Vind het een te diepe gedachtegang voor zoiets als een baantje, maar het verklaart wel waarom ik niet wordt terug gebeld. En in een land als Chili waarin status/baan meer betekent (in de zin dat werk vinden hier moeilijker is voor de gemiddelde Chileen) dan in Nederland moet je dus toch meer moeite doen om je status/baan, in dit geval de Chilenen, te behouden. Het grappige is wel, ik vertelde aan een andere oom dat ik gisteren was begonnen als promotor, en diezelfde middag belde hij of ik hem mijn cv wou opsturen want hij had misschien een baantje voor mij, mensen krijgen vanzelf medelijden met je als je wasmiddelen promoot hahahaha. Ben allang blij dat ik iets heb en ik ben hier naartoe gekomen om het land beter te leren kennen en dat kan ik ook doen als ik in een bar werk en wasmiddelen verkoop…